Uwielbiam sposób ubierania się paryskich nastolatek.Ten słynny paryski szyk, który urzeka przybyszów z innych krajów, można zaobserwować już w paryskich nastolatkach.  Ten styl, to wyczucie, ten gust. Ta zgrabność poruszania się i wymowność gestów. Ta rodząca się kobiecość. 

Na zdjęciu szczególnie uwielbiam: różowe skarpetki, w które wsadzone są spodnie bojówki- slimy tak, żeby było to widać we wnętrzu martensów.

Czym one żyją, o czym myślą, w dzisiejszych czasach mp3, internetu i smartphone’ów? Czy ich świat jest bardzo odległy od mojego nastoletniego świata w ojczyźnie, kiedy słuchało się polskiego rocka, chodziło na koncerty tańczyć pogo, nosiło rozciągnięte swetry i pierścienie z trupią czaszką- a to na znak buntu a nie, jak dzisiaj- modowego konformizmu? Kiedy najfajniejsze chłopaki nosili długie włosy a ja sama byłam obcięta na zapałkę i  latem śpiewaliśy przy ognisku piosenki Dżemu.

Znalazłam wspólny punkt między tymi dwoma światami. Są nim nieśmiertelne martensy. To przyjemność widzieć te wspaniałe buty na nogach dzisiejszych nastolatek. Jakbym widziała trochę siebie, maszerującą w moich białych (tak, ja miałam białe, dla odróżnienia, jako jedyna w mieście, bo zawsze lubiłam lekko się różnić; to tak jak z tym jeżykiem na głowie w czasach, kiedy wszyscy zapuszczali długie „pióra”) martensach poprzez przeżycia młodości  ku dorosłemu życiu.